Duša je gladna pa
se prežderava svim
i svačim:
solju morskom
i šećerom šumskog potoka,
pahuljama snjega
sa vrha najviše planine svijeta
i krikom galeba
jadranskog otoka.
Ždere ona i boju neba ,
krč izgorjeli i zemlju bogatu,
riječnim se valovima sladi,
ne gosti se ona u podnevnom satu ma
besprekidno vjekovima to već radi.
Duša je izjelica sentimenta,
osjećaje za desert guta
svemirom pogodnu galasiju traži
opazi je izdaleka,već se smije,
zgrabi je u čeljusti svoje
proguta
pa ponovo u svemir odluta
gladna i
usamljenija nego prije.
Natasa Butinar @
|
I nek se šuti
o ljubavi bolesnoj
što razara dušu i duh tlači,
što divlja ljubomorom,
ubija sumnjm,
što svjetlost života
utapa u plaču
i tvojem oku,smrti u zjeni
i tvojem oku ,smrti u zjeni
I nek se šuti
o ruci teškoj
i riječi što huška,
o krevetu starom
ispod kojega leži
lovačka puška ,
neka se šuti
o djeci što bježe
po širokom svijetu,
ne tražeći osvetu
ma ljubav svetu
koju im nisi
darovati znao
dok si im mladost
svaki dan krao
i o tvom oku,smrti u zjeni
i o tvom oku, smrti u zjeni
Neka se šuti
o mislima crnim
ko crno je nebo,
neka se šuti,
grdobo,
o umornom srcu,
o bezvijercu,
šuti tjeskobo,
šuti tjeskobo
o tvom oku,
smrti u zjeni
u tvom oku
smrt je u zjeni
 Natasa Butinar @
Ho sparpagliato il mio amore
sinistra e destra ,in basso e in alto,
in albore ne avevo tanto ,
per bambini affamati,
per alberi, cani e gatti,
per la Terra ,cara sfera,
per le stelle e pianeti,
per la croce ,amuleti,
per le voci,per gli occhi
per le tenebre e le luci.
Pensando:
ritornerà prima o poi per me
un dorato granello
da incastonare in un anello.
Te lo avrei regalato
per tutto l’affetto
che m’hai dato ma
d’amore che invoco
resta poco.
Appena un atomo su quelli tre
che terrò per me…
Natasa Butinar @
|
|
